Χύτας Δ. Γιάννης
              Χειρουργός Ορθοπαιδικός MSc
               Υποψήφιος Διδάκτωρ Ιατρικής Α.Π.Θ.

Είναι η συχνότερη παραμόρφωση του ποδιού. Εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες και αφορά συνήθως και τα δύο πόδια. Για την εμφάνισή του ενοχοποιούνται γενετικοί παράγοντες, διότι έχει αναφερθεί κληρονομική προδιάθεση σε ποσοστό 60-70%. Τα στενά υποδήματα επιδεινώνουν σε μεγάλο βαθμό τη παραμόρφωση.

Τα κύρια κλινικά χαρακτηριστικά της είναι:

• Η προς τα έσω απόκλιση του πρώτου μεταταρσίου.

• Η προς τα έξω απόκλιση του μεγάλου δακτύλου.

• Η εξόστωση της κεφαλής του πρώτου μεταταρσίου (κότσι).

• Το πρόσθιο πόδι είναι φαρδύτερο.

• Συχνά το δεύτερο δάκτυλο εφιππεύει στο πρώτο.

• Υπάρχουν κάλοι κάτω από τις κεφαλές των μεταταρσίων.

• Με τη πάροδο του χρόνου εμφανίζονται οστεοαρθριτικές αλλοιώσεις στη μεταταρσιοφαλαγγική άρθρωση.

Το στοιχείο που ανησυχεί τον ασθενή είναι η παραμόρφωση και η σταδιακή της επιδείνωση. Η εξόστωση (κότσι) συχνά προκαλεί οίδημα και φλεγμονή. Ο πόνος όταν εκδηλώνεται, μπορεί να οφείλεται ​στη φλεγμονή του θυλάκου πάνω από την εξόστωση, στη πίεση του δευτέρου δακτύλου από στενά υποδήματα ή στους κάλους.

Οι ακτινογραφίες πρέπει να λαμβάνονται σε θέση φόρτισης του ποδιού. Ιδιαίτερη σημασία έχει η μέτρηση της γωνίας που σχηματίζουν το πρώτο με το δεύτερο μετατάρσιο, που φυσιολογικά δεν υπερβαίνει τις 10° και η μέτρηση της γωνίας που σχηματίζουν το πρώτο μετατάρσιο και η πρώτη φάλαγγα του μεγάλου δακτύλου, που δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 20°.

Η αντιμετώπιση μπορεί να είναι συντηρητική σε μικρού βαθμού παραμορφώσεις ή σε ηλικιωμένα άτομα. Συνίσταται σε φαρδιά, μαλακά υποδήματα, με χαμηλό τακούνι και τακτική περιποίηση των ποδιών.

Η θεραπεία είναι κυρίως χειρουργική. Υπάρχει πληθώρα επεμβάσεων. Η επιλογή της κατάλληλης για κάθε περίπτωση εξαρτάται από τη βαρύτητά της και την ηλικία του ασθενούς. 

​