Χύτας Δ. Γιάννης
              Χειρουργός Ορθοπαιδικός MSc
              

Ο υπερακάνθιος, ο υπακάνθιος και ο ελάσσων στρογγύλος μυς συνενώνονται σε έναν κοινό καταφυτικό τένοντα και μαζί με τον τένοντα του υποπλατίου μυός, αποτελούν το στροφικό μυοτενόντιο πέταλο του ώμου. Το πέταλο αυτό είναι υπεύθυνο για την έσω και έξω στροφή του ώμου, ενώ καθηλώνει και τη κεφαλή του βραχιονίου οστού στην ωμογλήνη κατά την απαγωγή του βραχίονα από τον δελτοειδή μυ.

Η ρήξη είναι πολλές φορές αποτέλεσμα υπακρωμιακής προστριβής, η οποία οδηγεί σε χρόνια τενοντίτιδα, εκφύλιση και τελικά ρήξη. Την εκφύλιση ευνοεί και η πτωχή αιμάτωση του τένοντα στο σημείο της προστριβής. Η ρήξη είναι συχνά μερική, μπορεί όμως να μετατραπεί σε πλήρη, ιδίως μετά από τραυματισμό. Οι ρήξεις αυτές είναι συχνότερες σε άτομα ηλικίας άνω των 40 ετών.

Η κλινική εικόνα περιλαμβάνει:

• Πόνο και αδυναμία ενεργητικής απαγωγής του ώμου, ιδιαίτερα στην αρχή της προσπάθειας. Στις μερικές ρήξεις, σταδιακά αποκαθίσταται κάποιος βαθμός ενεργητικής απαγωγής. Στις πλήρεις, ο πόνος υποχωρεί με τη πάροδο του χρόνου και παραμένει η αδυναμία απαγωγής.

• Πόνος και αδυναμία έξω στροφής.

• Ευαισθησία κατά τη πίεση στη πρόσθια και έξω πλευρά του ώμου.

Οι πλήρεις ρήξεις, εάν δεν αντιμετωπισθούν, μπορεί να οδηγήσουν σε αρθροπάθεια του ώμου, με πόνο και σοβαρό περιορισμό των κινήσεων.

Η συντηρητική θεραπεία ενδείκνυται σε μικρές ρήξεις και συνίσταται σε μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, εγχύσεις και φυσικοθεραπεία.

Σε μεγαλύτερες ή πλήρεις ρήξεις συνιστάται η χειρουργική αποκατάσταση, με την επανακαθήλωση του στροφικού πετάλου στη κατάφυσή του στο βραχιόνιο οστό αρθροσκοπικά. Όταν η αποκατάσταση δεν είναι δυνατή, πραγματοποιείται ακρωμιοπλαστική και εκτομή των εκφυλισμένων τμημάτων του πετάλου, για εξάλειψη του πόνου και αποφυγή οστεοαρθρίτιδας. Σε πολύ βαριές περιπτώσεις, η αρθροπλαστική ώμου είναι η μόνη λύση.