Χύτας Δ. Γιάννης
              Χειρουργός Ορθοπαιδικός MSc
              

Κάταγμα ονομάζεται η πλήρης ή μερική λύση της συνέχειας ενός οστού. Τα κλινικά γνωρίσματα ενός κατάγματος διακρίνονται σε υποκειμενικά (πόνος, δυσχέρεια ή αδυναμία κίνησης) και αντικειμενικά (τοπικό οίδημα, ευαισθησία κατά την πίεση, παραμόρφωση, εκχύμωση, κριγμός, παρά φύση κίνηση). Ανεξάρτητα εάν η κλινική διάγνωση είναι βέβαιη ή όχι, ο ακτινολογικός έλεγχος είναι απαραίτητος για να επιβεβαιώσει την ύπαρξη κατάγματος. Αυτός πρέπει: α) να γίνεται μετά από καλή κλινική εξέταση που θα εξασφαλίζει σωστή επικέντρωση, β) να είναι πλήρης, να γίνεται δηλαδή σε δύο ή και τρία επίπεδα με ειδικές προβολές, γ) να περιλαμβάνει τις δύο αρθρώσεις κεντρικά και περιφερικά του κατάγματος.

Η πώρωση ενός κατάγματος αποτελεί την πιο εξελιγμένη μορφή επουλωτικής διεργασίας στον οργανισμό, γιατί αποκαθιστά τη λύση της συνέχειας ενός οστού με οστικό ιστό που ομοιάζει με τον φυσιολογικό και όχι με ιστό κατώτερης ποιότητας όπως είναι η ουλή σε τραύματα δέρματος ή άλλων οργάνων. Επηρεάζεται από τοπικούς και γενικούς παράγοντες.

Στους τοπικούς περιλαμβάνονται: α) η εντόπιση του κατάγματος - η πώρωση γίνεται ταχύτερα σε κατάγματα πλησιέστερα στα άκρα των οστών, β) η μορφή του κατάγματος, γ) η σύσταση του οστού, δ) η καταστροφή των μαλακών μορίων.

Στους γενικούς περιλαμβάνονται: α) η ηλικία, β) η γενική κατάσταση του οργανισμού και ο τρόπος ζωής, γ) οι παθήσεις των ενδοκρινών αδένων.

Τα κατάγματα δεν πρέπει να θεωρούνται μεμονωμένα γεγονότα που αφορούν αποκλειστικά τα οστά. Η βία προκαλεί συγχρόνως κακώσεις διαφόρου βαθμού στα μαλακά μόρια που περιβάλλουν το κάταγμα (μύες, σύνδεσμοι, αγγεία, νεύρα), έστω κι αν δεν υπάρχει τραύμα εξωτερικά. Από την έκταση των κακώσεων αυτών εξαρτάται σημαντικά ο τρόπος αντιμετώπισης του κατάγματος αλλά και η πρόγνωση αναφορικά με την επιτυχία της θεραπείας που θα εφαρμοσθεί.

Η αντιμετώπισή τους πρέπει να είναι άμεση. Τα ηλικιωμένα κυρίως άτομα ποτέ δεν βρίσκονται σε καλύτερη γενική κατάσταση από εκείνη της ημέρας αμέσως μετά τον τραυματισμό τους. Τα περισσότερα μάλιστα, λόγω των προυπαρχόντων παθολογικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν, επιδεινώνονται μετά το κάταγμα και την κατάκλιση και είναι δυνατόν να καταστούν ανεγχείρητα.

​